Bu hafta sonu beni benden alan harika bir oyun seyrettim, mutlaka herkes gidip görsün isterim. Pandemi sonrası çok sergi gezdim ancak tiyatroya gitme fırsatım olmamıştı. Bir arkadaşımın davetiyle hadi dedim, şeytanın bacağını kırayım. Açıkçası tanıtım metnini okuduktan sonra beklentimi minimuma indirmiştim. Tiyatrolar maalesef böyle zaten, seyrettiğim oyunların çoğunluğu zaman kaybı gibi geliyor. İyi olup olmadığını önceden anlama şansı da olamıyor pek. 

Melek Ceylan'ın yazıp oynadığı ve prömiyerini Moda Sahnesi'nde yapan On İkinci Ev oyunu beni ters köşeye yatırarak mükemmel bir şekilde şaşırttı. Ceylan otobiyografik bir hikaye anlatıyor ama öyle değişik araçlarla anlatıyor ki, bir yandan hikayenin gücüne, bir yandan anlatılış biçimine, bir yandan da bedenini ve sesini kullanışına hayran oluyorsunuz. Çok beğendim, çok imrendim. Hatta ben de kendi hikayemi yazmak istiyorum dedim. 

Nitekim bu da mümkünmüş. Zira oyunun metni, Mürüvet Esra Yıldırım'ın verdiği rehberli otobiyografi yazımı süreci sonucunda ortaya çıkmış. Sonra da yönetmen Salih Usta ve dramaturg Yaşam Özlem Gülseven'in dokunuşlarıyla bir oyun haline gelmiş.

Yeni bi şey seyredeyim; hem beni şaşırtsın, hem de psikolojik derinliği olsun diyorsanız On İkinci Ev'i kaçırmayın. Bu ay dört ayrı gösterimi var. Şu linkte detayları bulabilirsiniz: https://www.onikinciev.net/gelecek-g%C3%B6steriler